Michel hoogervorst
Meer over Michel HoogervorstHoe kan iets kloppen en tegelijkertijd niet kloppen? Deze vraag lijkt ook van toepassing op het werk van Michel Hoogervorst. Het is georganiseerd én organisch; planmatig én plantaardig; strak én los; stilstaand én bewegelijk; luchtig én streng; tekening én teken. Gaat het over leven en dood? Gaat het over overleven? Wat betekenen de veel in zijn werk voorkomende bloemen? Is de bloem op dít doek afgesneden met het mes van het andere doek?
Hieke luik
Meer over Hieke LuikDe sculpturen, tekeningen en collages van Hieke Luik (1958) laten een wereld zien die ze door haar handen laat gaan. Het is haar manier om greep te krijgen op het verloop van het bestaan. Het begint ergens en houdt weer op, maar er gaat ook iets aan vooraf en er komt iets na.
Bob bonies
Meer over Bob BoniesBob Bonies (1937) kan worden gezien als een opvolger van De Stijl-beweging. In zijn werk concentreert hij zich op de vraag hoever je kunt gaan met beperken en reduceren zonder dat dit ten koste gaat van de spanning in het beeld. Bonies beperkt zich tot beeldtaal en in kleurkeuze: hij gebruikt uitsluitend de primaire kleuren plus groen en wit.
Marian bijlenga
Meer over Marian BijlengaAls het atelierbezoek is afgelopen, trekt Marian Bijlenga (1954) opeens uit een nis bij de deur een plaat van een systeemplafond tevoorschijn. Die is wit en in een onontwarbaar patroon bespikkeld met kleine gaatjes. “Kijk nou eens,” zegt ze, “wat een chaos en toch zit er systeem in. Daarom ben ik zo dol op de chaostheorie want je kunt ook in wanorde altijd eenstructuur ontdekken.
Joncquil
Meer over JoncquilJoncquil (1973) studeerde in 1998 af aan de Academie St. Joost in Breda in de richting Schilderen/Monumentaal. Joncquil staat bekend als schilder van figuratief en fantasierijk werk. Hij is een veelzijdig kunstenaar, die niet alleen schildert, tekent en fotografeert, maar ook sculpturen, installaties en videowerken maakt. Het overkoepelende thema is het verstrijken en stilstaan van de tijd. De invloed die tijd heeft op de verandering van de context van onze ideeën, interpretatie en betekenis van beelden en de omgeving waar wij ons in bevinden.
Ien lucas
Meer over Ien Lucas‘Notities’ noemt ze de kleine werken. In haar atelier hangen er 59 in een rechthoekige formatie boven en naast elkaar. Het is een bron, een voorschot op wat komen gaat. Elk schilderijtje kan de aanleiding zijn voor een nieuwe serie abstracte doeken. Kán. ‘Want als ik er niets in zie, span ik ze af.’
Tijdens haar studie aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht ontdekte Ien Lucas (1955, Echt) haar affiniteit met abstractie. ‘Figuratie hangt zo vast in de tijd. Het heeft voor mij snel iets gedateerds.’ Lucas voelt meer voor doeken zonder verhaal. ‘Al zou je óók kunnen stellen dat het schilderij zélf het verhaal is met zijn streken, textuur, de repetitie van lijnen, met zijn vormen en verfspatten.’
Ossip
Meer over OssipWie het atelier van de Haagse kunstenaar Ossip (Den Haag 1952) betreedt, waant zich in de wereld van een ontdekkingsreiziger, waarin exotische, etnografische vondsten en vreemde verzamelingen te vinden zijn. Ook doet het denken aan een werkkamer van Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalytica. Honderden beelden, van heel groot tot heel klein, staan op tafels, hangen aan muren en vullen de gang en omliggende ruimtes. De werken zijn alle samengesteld uit fotografische portretten uit de tijd van onze groot- en overgrootouders. Ossip haalt ze o.a. uit oude, vergeten tijdschriften en boeken. De personen op deze foto's zijn niet meer te identificeren, ze zijn vergeten, tijdloos en onbepaald.
Wido blokland
Meer over Wido BloklandOp verrassende wijze weet Wido Blokland (1966, NL) essenties binnen kunst, filosofie en spiritualiteit samen te ‘vatten’ en te verbinden. Zijn beelden en installaties dragen veelal het karakter van een assemblage; het op betekenisvolle wijze weten te integreren van slechts enkele elementen tot een ogenschijnlijk eenvoudig geheel waaronder desondanks een complex van betekenislagen schuilgaat. Vragen over ruimte en vooral onszelf ‘temidden’ van die ruimte worden aan de kaak gesteld. Vermeende fundamenten binnen wetenschap, filosofie, kennisleer, beeldvorming en spiritualiteit kraken onder even vloeiende als intelligente beeldoplossingen. Kunst draaide in essentie altijd al om de eenwording van de menselijke geest met de geest van het universum, op bruuske wijze tijdelijk onderbroken en afgekapt door de hegemonie van een strikt materieel bewustzijn. Blokland pleit voor de eigenlijke taak van de kunstenaar: die van reflector op het ons omringende, en verbeelder van het (on)mogelijke.
