Wido Blokland
Voor Wido Blokland (1966) is kunst ‘grijpen’ naar het ongrijpbare; dat wat zowel aan alle vormen voorbij gaat als er aan ten grondslag ligt. Door het verbinden van wetenschap, filosofie, mythologie, spiritualiteit en verbeeldingskracht ontstaan werken die de ademloze ruimte van oneindig Bewustzijn weten open te leggen. Zijn werk toont op een speelse, beeldende en schrijvende manier de intieme verwevenheid van mens en ‘wereld’.
Vaste wetenschappelijke aannames, onze kijk op lichaam en geest, worden in het werk van deze kunstenaar op losse schroeven gezet. Zijn beelden ‘verlichten’, dat is: zij werpen licht op het ‘lucide’ karakter van de realiteit als ook op onze eigen cruciale rol bij de totstandkoming van iedere beeldvorming. Degene die ziet, het zien zelf en hetgeen gezien wordt vormen samen één-en-dezelfde, onlosmakelijke werkelijkheid. Door middel van enkele eenvoudige onderdelen en ingrepen tonen zijn werken wat er niet is en toch is. Het onzichtbare, of ongrijpbare blootleggen is immers de essentiële drijfveer van de kunstenaar.
Blokland ziet juist daar het belang van de rol van de kunstenaar in diens verwantschap met genoemde kennisgebieden als authentiek verbeelder van de numineuze ervaring. Juist omdat het kunstwerk geen antwoord kan of wil geven in termen van concepten, premissen of stellingen, maar ons daarentegen rechtstreeks in verbinding stelt met de eigen gevoelservaring.
Wido Blokland studeerde oosterse en westerse filosofie en beeldende kunst, en verbleef aan de Ateliers ’63 in 1989-1990.
